प्रेम म्हणजे...

तसा माझा हा तिसरा ब्लॉग. पण पब्लिश करत असलेला पहिलाचं. सुरुवात कशी नि कोणत्या विषयाने करावी कळत नसताना कपाटात जुनी नोट नव्याने सापडावी तसाच काहीसा डोळ्यासमोर आलेला हा लेख. फेब्रुवारी २०१६ च्या दरम्यानचा, आज पुन्हा आठवला. विषय तोच घिसा-पिटा पुराना... प्रेम म्हणजे? 
पण जरा वेगळ्या भाषेत. विज्ञानाच्या भाषेत. 
काही याला अनुभव म्हणतील... काही कल्पना म्हणतील... 
पण आता त्याला एक वैज्ञानिक प्रयोग म्हणून पाहिल्यास वावगं ठरणार नाही. 
मांडण्याचा प्रयत्न केलाय. कृती साभार मांडलीय, आकृती स्वप्नांत पाहून आयुष्यात निष्कर्ष काढण्यास आपण समर्थ आहातच.

प्रेम म्हणजे काय असत???

...... थोड विज्ञानाच्या भाषेत !!!

विज्ञान जगतात आज आपण अव्वल स्थान पटकावलयं. तरीही एका प्रश्नात आपण आजही अडकतोयचं... प्रत्येक क्षेत्रातील व्यक्तिने आपल मत मांडलय खर, पण नेमकी त्याची व्याख्या काय हे आजही प्रत्येक जण शोधतोच यं...
शोध जो घ्यायचा तो प्रश्न...
प्रेम म्हणजे काय असत? काय असत??

कुणी म्हणत...
प्रेम म्हणजे प्रेम असत
तुमच आमच सेम असत....
सेम अस्त तर मग, एकीकडे बेधूंद हास्य - फुलांचा वर्षाव, तर दुजिकडे फाटक आभाळ नि - डोळ्यांत ओघळत पाणी.. अस का बरं !!!

काही म्हणतात,
प्रेम म्हणजे वारा, प्रेम म्हणजे वाहता झरा,
प्रेम म्हणजे चाँद, प्रेम म्हणजे चांदनी,
प्रेम म्हणजे श्वास, प्रेम म्हणजे विश्वास,
प्रेम म्हणजे आई, प्रेम म्हणजे बाबा,
प्रेम म्हणजे मित्र, प्रेम म्हणजे 'तू'...
सगळ खरं,,
पण तरी प्रेम म्हणजे काय...???
................

मग आता विज्ञानं अन् प्रेमाचा काय संबंध... तर तो असा कि बरेचसे वैज्ञानिक सिद्धांत प्रेमाला लागू होतात. त्यामुळे विज्ञानच, प्रेम म्हणजे काय? हे अधिक सोप्या भाषेत नि शोधाला पूरक अस उत्तर देईल....

बघा, सफरचंद पडलं नि त्यातून कळल की गुरुत्वाकर्षण भी कायतरी असतं, न्यूटन महाराजांची कृपा.. तसचं हे "प्रेमाकर्षण" !!
'ति'ला 'त्या'चं... नि 'त्या'ला 'ति'च्... हे घर्षण प्रक्रिये पूर्वीच आकर्षण म्हंजेच् प्रेम नव्हे का!
आता या सिद्धांताचा अनुभव सफरचंदावाणी पडलेल्यांणा (प्रेमात) असलचं... जेव्हा 'ती' समोर नसते नि तिला पाहण्यास नजर आसुसते... जेव्हा 'ती'च्या आवाजाच्या मोहाने मनाला अस्वस्थता जाणवते... आणि असचं बरचं काही...

तू जवळ असलीस की
फारस काही वाटत नाही,
समोर नसलीस की मात्र
तुझ्याशिवाय रहावत नाही...

आकर्षण#गुरुत्वाकर्षण#प्रेमाकर्षण#

................

आणि प्रेमास सर्वोत्तम लागु होणारा नियम म्हणजे चुंबकीय शक्ति (चुंबनाची नव्हे, चुंबकाची)
म्हणजे दोन चुंबक एकत्र ठेवले अन् दोघांचे positive पोल्स समोरासमोर घेतले तर ते एकमेकांस दूर ढकलतात... उलट एक positive नि एक negative पोल् ठेवल्यास ते एकमेकांस झपकन चिपकतात...
म्हणजे कस, दोन सम स्वभावी किंवा समान दर्जाच्या व्यक्तींच् कधी जुळतचं नाय.. पण प्लस-माईनस स्वभावतले, उंच-ठेंगण्या आकाराचे  कधी कसे एकमेकांत गुंततात... नि मग त्यांच्यावर चुंबकीय लहरी इतक्या प्रभावी होतात की ते एका मागे एक आपुआप खेचले जातात... अन् त्यांच्या भोवती अस काही चुंबकीय क्षेत्र निर्माण होत की, त्यातून बाहेर पड़ण दोघांना अवघड जात.. नि मग हे प्रेमी युगुल कधी हीर-रांझा, रोमियो-जूलिएट, लैला-मजनू सारख्या नावांनी इतिहासात कोरले जातात...  

चुंबकीय शक्ति बिक्ति नि अस बरचं काही...

ओढ तुझी आज शांत झोपू देत नाही,
स्वप्नांत ही तुला भेटण्या मन वाट पाहि...

पॉसिटीव्ह-निगेटिव्ह#चुंबकीय शक्ती#प्रेमओढ#

...............

विज्ञानाच्या रसायन प्रक्रियेतबी प्रेम मोडतयचं की... h2O... पाणी...
हायड्रोजन नि ऑक्सिजन एकत्र येऊन एकरूप होऊन नवी उत्पत्ति पाणी...
पण त्या हायड्रोजनला द्रवरूप होण्यासाठी लागतो तो ऑक्सिजन... त्याची जोड,, त्याची साथ.. त्याला हव्या त्या प्रमाणात भेटली की पाणीच पाणी...
आता हे रसायन प्रेमात अस मिसळलयं की, प्रेम जुळल तर पाणीच नि बिघडल तरी पाणीचं... यात h2 म्हणजे 'तो'... ऑक्सिजन-'O'- श्वास म्हणजे 'ती', जी नकळत श्वास बनते.. अन् आरपार काळजाच्या ठोक्याला भिडून येते.. श्वास बनून जगण-मरण बनून जाते.. अन् लांब गेली की...

फार त्रास नाही होत...
श्वास, अडकतोय फक्त जरासा...
दुखत नाहिय मन...
ठोक्यांचा वेग, वाढलाय फक्त जरासा...
रडत नाहिय मी...
डोळा, पानवलाय फक्त जरासा...

h20#तो-ती#पानी-पाणी#

................

म्हणजे प्राचीन काळापासून चालत आलेला हा प्रश्न विज्ञानानचं सुटनार हे खरं...
त्या वाऱ्याच्या स्पर्शात... वाहत्या पाण्याच्या प्रवाहात... त्या अर्ध चंद्राच्या चाँदण्यात... त्या नाजुक फुलाच्या सुगंधात... त्या एका गोड आवाजात... नाही जाणवत आजच्या पिढीला प्रेम... म्हणून तर त्यांचा प्रश्न अनुत्तीर्णचं, प्रेम म्हणजे काय!

त्यामुळं पुढच्या पिढीला प्रेम म्हणजे काय हे विज्ञानातूनच शिकवाव लागेल..
प्रेमाकर्षण#चुंबकीय शक्ति#पाणी
आणि त्याची व्याख्या...

" x आणि y जिवाणु एकमेकांस 'प्रेमाकर्षित' करुण त्यांच्या भोवती निर्माण झालेल्या 'चुंबकीय लहरिंमुळे' x-y मधि 'रासायनिक अभिक्रिया' होऊन ते एकरूप होण्याची नवी उत्पत्ति म्हणजे प्रेम"...

कदाचित पुढच्या काही वर्षात विज्ञानात असेलच प्रेमाचा धड़ा नि असेल त्याची अशीच एखादी व्याख्या... पुढल्या पिढीसाठी...!!!